เธอคือผู้ชายที่สวยที่สุดในโรงเรียน “ชายล้วน”

ก๊อตจิ (พุฒิเมธ ปรีชานุมาศ) หรือ ทัณฑิกา ปรีชานุมาศ ชื่อในวงการประกวดนางงาม

คนเราเลิกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป็นได้ ในชีวิตที่ผ่านมากว่าจะมาถึงจุดนี้ได้มันไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา เราเป็นคนกำหนดและเลือกเดินเองมันจึงหล่อหลอมเราให้เป็น “เรา”เหมือนดั่งทุกวันนี้

.

เป็นเวทีที่จะจำไปจนวันตาย… หลังจากกลับมาจากประกวดนางงามเธอได้ทราบข่าวร้ายว่าบ้านถูกไฟไหม้หมดทั้งหลัง(ที่มาของสีเข็มติดหน้าอก) จิตใจแตกสลายไปพร้อมกับภาพความทรงจำในบ้านหลังนั้น แต่เธอต้องเดินหน้าต่อเธอยอมรับและมองหาข้อดีในเวลาที่ยากลำบากมุ่งเน้นไปที่การเรียนรู้และเติบโต แม้รู้ว่ามันจะยากแต่เวลาจะเยียวยาทุกอย่าง

.

ชีวิตมอบเวทีให้เราได้แข่งขันเสมอ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ชนะ เราส่วนใหญ่เป็นผู้แพ้ด้วยซ้ำแต่ผู้แพ้ที่ไม่ยอมแพ้ ผู้นั้นพบเข็มทิศสู่ชัยชนะแล้ว หลายครั้งที่เรารู้สึกแพ้ เราเสียใจได้แต่อย่านานและกลับมามุ่งมั่นพัฒนาสร้างฝันของเราต่อไป

และอย่าลดคุณค่าความเป็นเราเพื่อใครจงเป็นตัวของตัวเองที่ไม่สร้างความเดือนร้อนให้แก่ใครแค่นี้ก็เพียงพอที่จะอาศัยอยู่บนโลกที่แสนจะสวยงามใบนี้ได้แล้ว