“โรงเรียนคือบ้านหลังที่สอง” คำนี้ไม่เกินความจริง

ลองย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน โรงเรียนที่เรากำลังศึกษาอยู่ช่วงมัธยม ที่นั่น .. ทำให้เรารู้สึกถึงคำว่า ‘บ้าน’ แต่เป็นบ้านที่หลังใหญ่ และมีสมาชิกที่มากหน้าหลายตาเต็มไปหมด

ที่โรงเรียนเราสนิทกับคุณครูหลายท่าน คุณครูน่ารัก ใจดี และเป็นกันเอง นอกจากเรื่องเรียนแล้ว เรายังสามารถพูดคุยเรื่องอื่น ๆ กับคุณครูได้โดยไม่เขินอาย

แถมเรายังได้เพื่อนอีกมากมาย หลายคนเป็นเพื่อนที่ดี คอยอยู่ข้าง ๆ คอยให้กำลังใจ ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ‘หากไม่มีเพื่อนกลุ่มนั้น บางที .. เราอาจจะไม่ได้มีโอกาสมานั่งพิมพ์บทความนี้อยู่ก็ได้’

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็น ‘ความสัมพันธ์’ ที่ดีที่สุดในชีวิตเรา มันทำให้เรารู้สึก ‘ปลอดภัย’ เปรียบเหมือนเป็นเบาะรองรับให้เรา ‘สบายใจ’ ที่พูด แสดงความคิดเห็น หรือแสดงออกในสิ่งต่าง ๆ

ขอบคุณที่ทำให้เข้าใจประโยคที่ว่า ‘โรงเรียนคือบ้านหลังที่สอง’ นั้น .. รู้สึกอย่างไร