ถ้าไม่เลือกเอง คนอื่นก็จะเลือกให้! ‘If YOU don’t Vote Others will make the decisions for YOU!’ เป็นอีกเสียงจากคนรุ่นใหม่ ชวนทุกคนออกไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา

Thinkster ชวนคุยกับ ‘เฮ้าส์’ ทวีชอบ ปิ่นทอง เจ้าของผลงานออกแบบโปสเตอร์ไทโปสุดเก๋ที่มีชื่อว่า ‘If YOU don’t Vote Others will make the decisions for YOU!’ หนึ่งในผู้ชนะจาก Creative Brief ‘HEAR MY VOICE’

“ถ้าเราไม่โหวตก็จะมีคนอื่นที่มาตัดสินใจแทนเรา สิทธิ์และเสียงของทุกคนจึงสำคัญ ผมเลยเลือกใช้ ‘If YOU don’t Vote Others will make the decisions for YOU!’ มาเป็นองค์ประกอบหลักของโปสเตอร์ ร่วมกับรูปคนมากมายที่แทนพวกเราทุกๆ คน ส่วนสีแดงแทน ‘คำเตือน’ ให้รับรู้ว่านี่คือเรื่องสำคัญ”

จุดเด่นของผลงานชิ้นนี้ที่ทำให้ต่างจากผลงานชิ้นอื่นที่ชนะ Creative Brief นั่นคือ การให้น้ำหนักกับ ‘การจัดวางตัวอักษร’ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งเทคนิคที่นักออกแบบนิยมใช้สร้างสรรค์ผลงาน

การจัดวางตัวอักษร หรือ Typography เป็นการออกแบบและจัดวางตัวอักษรให้เข้าใจได้ง่าย และเหมาะสมกับพื้นที่ รวมถึงองค์ประกอบต่างๆ ในงานออกแบบ ทำให้ตัวอักษรมีหน้าที่มากกว่าสัญลักษณ์การสื่อสารเชิงภาษา แต่ยังให้ความสวยงามด้วย จนอาจเรียกว่าเป็นศิลปะอีกแขนงก็ว่าได้

เฮ้าส์เล่าให้ Thinkster ฟังว่า แม้ปัจจุบันจะยังใช้ชีวิตเป็นนิสิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย แต่เขาก็ไม่หยุดนิ่งที่จะหาประสบการณ์และฝึกฝนฝีมืออยู่เสมอในฐานะศิลปิน และเฮ้าส์มีความสนใจในงานหลากหลายแนว ไม่ว่าจะเป็น Illustration, Abstract, Minimal, Surreal

เมื่อถามถึงสิ่งที่เฮ้าส์อยาก ‘ส่งเสียง’ ไปถึงใครสักคนที่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ สำหรับวงการครีเอเตอร์ไทยได้ เขาอยากให้มี ‘พื้นที่’ สำหรับนักออกแบบ ไม่ว่าจะเป็น ‘พื้นที่จริง’ และ ‘พื้นที่ออนไลน์’

“คำว่า ‘พื้นที่’ สิ่งนี้เป็นเรื่องสำคัญ ทั้ง On-Ground และ Online ในแง่ของพื้นที่ On-Ground ถ้าให้ยกตัวอย่างสิ่งที่เป็นรูปธรรมที่สุด คงเป็นพื้นที่จัดแสดงผลงาน สมมติถ้ามี Exhibition เล็กๆ ที่ให้คนทุกเพศทุกวัยได้ส่งผลงานเข้าร่วมจัดแสดงได้ก็คงดี ส่วนด้านพื้นที่ Online ก็คงเปรียบได้กับอีกหนึ่งช่องทาง”

นอกจากนี้ เฮ้าส์ยังฝากเสียงไปถึงอีกหนึ่งเรื่องที่สำคัญ นั่นคือ การศึกษา ที่นำไปสู่ ‘โอกาส’ ต่างๆ ของเหล่าครีเอเตอร์

“บางครั้งการเรียนรู้ด้านศิลปะหรือการออกแบบอาจจะไม่ได้อยู่ในตำราหรือหลักสูตร คนที่เป็นนักเรียนอาจจะกลายเป็นคนสอนครูอาจารย์ก็ได้ ทั้งหมดต้องอาศัยการรับฟังซึ่งกันและกัน การรับฟังจะทำให้เกิดการแลกเปลี่ยน แล้วไอเดียหรือสิ่งใหม่ๆ ก็จะตามมา

“ผมเชื่อว่าการที่จะเป็นนักสร้างสรรค์ที่ดีได้ เราต้องเสพผลงานที่หลากหลาย ยิ่งเยอะ ยิ่งมากเท่าไหร่ ยิ่งดี มันก็เหมือนกันการกินอาหาร ถ้าเราได้ลองกินอาหารที่หลากหลาย จากต่างที่มา จะทำให้รู้ว่าตัวเองชอบอะไร มันก็คือ ‘โอกาส’ แล้วก็โอกาสนี้จะมีได้ ถ้ามีคนเห็นความสำคัญและสนับสนุน”

เฮ้าส์ยังแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวให้ฟังอีกว่า บางครั้งก็มีคนรุ่นราวคราวเดียวกันที่ต้องออกจากระบบการศึกษาไปแล้วได้ส่งข้อความมาหาเขา เพื่อให้ช่วยสอนหรือแนะนำเทคนิคการออกแบบ

เขารู้สึกเสียดาย (ว่าที่) นักสร้างสรรค์หลายคนที่มีศักยภาพแต่ไปไม่ถึงฝั่งฝันด้วยเพียงเพราะกำแพงอุปสรรคด้านการศึกษาและค่าใช้จ่าย เฮ้าส์ก็ทำได้แค่การให้ความช่วยเหลือที่ไม่ได้กระทบกับตนเอง และทราบดีว่าการช่วยเหลือของเขาคนเดียวคงแก้อะไรได้ไม่ยั่งยืน…เท่ากับการให้ความสำคัญจากภาครัฐที่มีส่วนเกี่ยวข้อง

มันจะดีแค่ไหน…ถ้าสังคมไทยมี ‘พื้นที่’ ที่มากขึ้น

พื้นที่สำหรับคนรุ่นใหม่ให้ได้ฝันและค้นหาตัวตน ไม่เฉพาะวงการครีเอเตอร์หรือนักออกแบบ แต่เป็นพื้นที่ให้เยาวชนได้ลองผิดลองถูก ลองมีชีวิตในแบบที่ตนเองอยากมี…สังคมที่มีโอกาสให้ไขว่คว้าเช่นนี้ ก็คงเป็นสังคมที่มอบความหวังให้ทุกคนได้มีชีวิตอยู่ต่อไป